Zeven speeldagen en achthonderd autokilometers verder is de competitie voor ons weer ten einde. Ondanks dat we vorig jaar met een klein verschil gedegradeerd waren, mochten we ook dit jaar onze kunsten weer in de zesde klasse vertonen. Doel was om dit jaar niet in de degradatiezone te belanden, maar ook dit jaar is het net niet gelukt. Met een zo mogelijk nog kleiner verschil lijken we weer te gaan degraderen. Het verschil tussen de nummer twee en wij als nummer zeven bedroeg uiteindelijk slechts vier (!) punten.
In onze poging dit jaar niet te degraderen, hadden we zowaar twee transfers doorgevoerd om ons team verder te versterken. Lottie was ‘gescout’ bij Monster en Mariëtte, vorig jaar nog onze vaste invalster, was ook in ons team gekomen.
Voor Lottie begon de competitie meteen met een voor haar extra pikante wedstrijd, namelijk tegen haar oude club MLTV’90. Aan het einde van de dag stond er een 3-5 nederlaag op het bord, maar slecht gespeeld was er zeker niet. In de vier gespeelde driesetters trok Monster helaas drie keer aan het langste eind. De afsluitende mix met daarin invalster Renee aan de zijde van Max werd wel gewonnen.
De week daarop onze eerste echte uitwedstrijd en wel in het ‘boerengehucht’ Zuidland. Dit keer was Scott als invaller met ons mee, omdat Twan Heren 1 op zaterdag uit de brand had geholpen. Na acht wedstrijden en een gezellige lunch met onze tegenstanders stond er aan het einde van de dag ditmaal een 4-4 op het formulier. Ook in de twee volgende wedstrijden, thuis tegen Bergen op Zoom en uit naar Oost-Souburg, speelden we 4-4. Trio 4-4 compleet!
De wedstrijd in Oost-Souburg leek eerst helemaal in het water te vallen doordat het zulk slecht weer was. Onderweg in de auto leek het weer er niet beter op te worden, maar wonder boven wonder bleek men 150 kilometer verderop in Oost-Souburg over wondergravelbanen te beschikken. Er kon dus ondanks forse wind en af en toe een hoosbui toch gespeeld worden. Lottie kwam in haar singel op een winderige baan knap terug van een achterstand en ook in twee driesetters trokken Anneloes&Lottie en Mariëtte&Levi aan het langste eind.
De vijfde speeldag was het weer aan ons de beurt om taart te bakken. Roosendaal was dit keer de gelukkige ontvanger. Ondanks heerlijke taart zat een kwartet 4-4 zat er net niet in. 5-3 was de einduitslag nadat Max en Anneloes in een spannende supertiebreak hun mix wisten te winnen. Twan en Lottie verloren in de tweede mix nipt in alweer een supertiebreak.
De laatste twee ronden werd er door ons helaas nog twee keer 5-3 verloren. Op de zesde speeldag bleek de latere kampioen L.T.V. de Dalle uit Spijkenisse een maatje te groot. Op de laatste speeldag mochten we dit keer met beter weer nog een keer naar Zeeland. Daar werden we pal aan het strand van Vlissingen ontvangen door onze directe concurrent L.T.C. DOS. Dit team stond halverwege de competitie nog stijf onderaan, maar toen sloeg de degradatiepaniek hevig toe. Een heel blik nieuwe spelers werd opengetrokken en sindsdien werden er door hun plotseling nog veel punten gepakt. Het beloofde dus een spannende pot te worden.
De hele dag door bleven er nieuwe spelers op het park verschijnen, maar wij lieten ons niet van de wijs brengen en boden goed tegenstand. Uiteindelijk wist L.T.C. DOS via een 5-3 winst nog net over ons heen te springen, waardoor wij wederom lijken te degraderen. Mogelijk dat hierin nog verandering komt na een protest tegen een niet-speelgerechtigde speler bij DOS.
We hebben dit jaar als team duidelijk weer progressie geboekt. Zevende eindigen met maarliefst 24 (!) punten zegt genoeg. Naast veel gezelligheid werden er ook goede wedstrijden gespeeld en gewonnen. Spelers, invallers, supporters en TC bedankt en in de eerste volgende competitie zetten we de stijgende lijn gewoon weer voort!
Thijmen
